Ρώτησα πρόσφατα ένα καλό φίλο, ο οποίος δραστηριοποιείται για δεκαετίες στοχώρο των κατασκευών, ποιος κατά τη γνώμη του ήταν ο καλύτερος υπουργός ΔημοσίωνΈργων, της Μεταπολίτευσης. Η απάντησή του με ξάφνιασε.

«Ο Τζανής Τζανετάκης» είπε χωρίς δισταγμό, εξηγώντας πως «στηριζόταν αρκετάστους έμπειρους διευθυντές του υπουργείου του, ενώ αγνοούσε τουςαπαραίτητους, δυστυχώς, σήμερα συμβούλους επικοινωνίας».

Συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό η εικόνα του υφυπουργού Υποδομών, Μεταφορών καιΔικτύων, Γιάννη Μαγκριώτη, να επιθεωρεί στις αρχές Ιανουαρίου το έργο τουΜετρό, φορώντας το ειδικό κράνος στο κεφάλι και δηλώνοντας «αισιόδοξος» για τηνπορεία των εργασιών, προβλέποντας ότι «το 2015 θα ολοκληρωθεί και θα τεθεί σελειτουργία η βασική γραμμή και τον αμέσως επόμενο χρόνο, θα τεθεί σε λειτουργίακαι η γραμμή της Καλαμαριάς».

Μακάρι να είναι έτσι και αυτή η δήλωση να αποτελεί την τελευταία»επικαιροποίηση» της ολοκλήρωσης των έργων και να μην έγινε για χάρη τηςεπικοινωνίας και των τηλεοπτικών καμερών. Διότι, η πολιτική δραστηριότητα έχεινόημα μόνο όταν είναι αποτελεσματική και δεν υπακούει στις ανάγκες προβολής ήδημιουργίας μιας εικονικής πραγματικότητας ,με βάση στενά πολιτικά καιψηφοθηρικά συμφέροντα.

Αναρωτιέμαι όμως, «Αν οι εργασίες στο Μετρό Θεσσαλονίκης προχωρούσαν σεικανοποιητικό βαθμό, ο Γιάννης Μαγκριώτης ή ο εκάστοτε υφυπουργός Υποδομών, θαχρειαζόταν να προβάλλει, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, τα αυτονόητα;»

Το Μετρό πρέπει να ολοκληρωθεί έγκαιρα και πέρα από τα προφανή οφέλη στηνκαθημερινότητα του ταλαιπωρημένου σήμερα πολίτη, να αποτελέσει, πραγματικά,μέρος ενός στρατηγικού και ρεαλιστικού σχεδίου ανάπτυξης της Θεσσαλονίκης.

Για αυτό ας μιλήσουμε, επί της ουσίας, και ας αφήσουμε τις photo-opportunities!