Η οικονομική πολιτική που ακολουθήθηκε τα δυο τελευταία χρόνια έχειαποτύχει. Η εμμονή σε οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων και οιφορολογικές επιδρομές δεν οδήγησαν στην ανάκαμψη και στην ανάπτυξη, όπως μαςείχαν υποσχεθεί, αλλά σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση και όξυνση των κοινωνικώνπροβλημάτων, με μεγαλύτερο απ’ όλα αυτό της ανεργίας.
Με 903.000 καταγεγραμμένους ανέργους, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή,ήρθε η ώρα να πατήσουμε το κουμπί επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας.
Η συνέχιση, επομένως, πολιτικών που αποδεδειγμένα δεν απέδωσαν καρπούς, δενβοηθούν στην εκτόνωση της κρίσης, αλλά αντιθέτως οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερηεπιδείνωση των δημοσιονομικών στοιχείων.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως πρέπει να αντιμετωπίσουμε το έλλειμμα ανταγωνιστικότηταςπου παρατηρείται στην ελληνική οικονομία. Τυχόν περικοπή, όμως, του 13ου καιτου 14ου μισθού, όπως συζητείται τις τελευταίες ημέρες, θα αποδυναμώσει τηναγορά, θα μειώσει τα έσοδα των Ασφαλιστικών Ταμείων, θα επιτείνει την ύφεση καικατ’ επέκταση θα αυξήσει την ανεργία. ʼλλωστε, η Ελλάδα βρίσκεται στην 6η θέσημεταξύ των 17 χωρών της Ευρωζώνης ως προς το φθηνότερο ωριαίο κόστος εργασίας.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με έναν Έλληνα επιχειρηματία ο οποίοςφρόντισε και ήρθαν στη χώρα μας κεφάλαια μιας μικρής πολυεθνικής εταιρίας, μεαποτέλεσμα να γίνει μια επένδυση, που επιδοτήθηκε από τον αναπτυξιακό νόμο, σεέναν ακριτικό νομό της Βορείου Ελλάδος. Ενώ, λοιπόν, ο συγκεκριμένοςεπιχειρηματίας είναι έτοιμος να περάσει στη δεύτερη φάση της επένδυσης, μαςείπε: «Αυτό που χρειάζομαι δεν είναι η περικοπή του 13ου και του 14ου μισθούτων περίπου 70 εργαζομένων που απασχολώ, αλλά να σταματήσει η ύφεση προκειμένουνα υπάρχει αγορά στην οποία θα απευθυνθώ. Αν αυτό δεν γίνει, τότε είμαιαναγκασμένος, παρά τις επιταγές του αναπτυξιακού νόμου, να κλείσω τηνεπιχείρηση».
Εκείνο που χρειάζονται, λοιπόν, σήμερα οι επιχειρήσεις είναι η δημιουργίαενός επιχειρηματικού περιβάλλοντος, το οποίο θα συμβάλλει σταδιακά στην ανάταξητης ελληνικής οικονομίας.
Στην κατεύθυνση αυτή θα βοηθούσε, η δανειακή σύμβαση που θα ακολουθήσει μετάτην ανταλλαγή των ομολόγων να περιέχει όρο ότι ένα μέρος από τα χρήματα που θαεισπραχθούν, να αξιοποιηθούν για τη μείωση του εσωτερικού δανεισμού. Σήμερα τοΕλληνικό Δημόσιο χρωστά σε φυσικά πρόσωπα και κυρίως σε επιχειρήσεις περίπου 7με 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Αν αυτά τα χρήματα επιστραφούν στις εταιρείες, έναμέρος τους θα προωθηθεί και πάλι στην αγορά, ένα άλλο στο κράτος μέσω τηςφορολογίας και ένα τρίτο θα κατευθυνθεί προς τις τράπεζες, μειώνοντας σεσημαντικό βαθμό το βρόγχο του δανεισμού.
Θα πρέπει επίσης να αλλάξει η νοοτροπία των λεγόμενων υπηρεσιακών παραγόντων.Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παραδείγματος χάρη, συνέχισε την προσπάθεια τηςκυβέρνησης της ΝΔ να απλοποιήσει τη διαδικασία αδειοδότησης των επιχειρήσεων ,με τη χρησιμοποίηση των Επιμελητηρίων. Μόνο που θεσμοθέτησε διάφορες επιτροπέςοι οποίες, δημιουργούν επιπλέον γραφειοκρατικό κόστος. Η Κεντρική ΈνωσηΕπιμελητηρίων επισήμανε το πρόβλημα και ενώ έδειξε το δρόμο ο οποίος πρέπει ναακολουθηθεί, ο Γενικός Γραμματέας του αρμόδιου Υπουργείου προχώρησε προς τηναντίθετη κατεύθυνση.
Είναι επίσης, σαφές ότι μεγάλες μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να προχωρήσουν σεένα περιβάλλον ύφεσης. Έτσι ένας νόμος που θα μπορούσε να αποτελέσει όχημαανάπτυξης, ο Καλλικράτης δημιούργησε μεγάλα προβλήματα(Πολεοδομίες, κλπ) στηνδημόσια διοίκηση και αποτέλεσε τροχοπέδη για την ολοκλήρωση δεκάδωνδρομολογημένων επενδύσεων.
Το ίδιο θα συμβεί με την πρόθεση του Υπουργείου Περιβάλλοντος να περιορίσειή να απαγορεύσει την εκτός σχεδίου δόμηση. Αν και συμφωνούμε ότι πρέπει ναμπουν ενιαίοι κανόνες για όλη την Ελλάδα, στην εκτός σχεδίου δόμηση, πιστεύουμεότι και μόνο η σχετική αναφορά θα δημιουργήσει αναστάτωση και θα αναστείλει ταήδη ελάχιστα υπάρχοντα επενδυτικά σχέδια.
Με λίγα λόγια, πρέπει άμεσα να σταματήσουμε οποιαδήποτε πρωτοβουλίαεπιτείνει την ύφεση. Να ανατάξουμε την ελληνική οικονομία και κάτω απόκαλύτερες συνθήκες να προχωρήσουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Διαφορετικά δεν θα υπάρχει ελληνική οικονομία για να μεταρρυθμιστεί.