Στοδιάστημα που μεσολάβησε από τις εκλογές της 6ης Μαΐου μέχρι και το σχηματισμόυπηρεσιακής κυβέρνησης για την προκήρυξη νέων εκλογών, έγινε σαφές ότι οδικομματισμός στην Ελλάδα ανατρέπεται και στη θέση του αναδύεται το δίπολο«Κεντροδεξιά-Κεντροαριστερά» το οποίο θα διεκδικήσει την εξουσία, με βάσησυγκεκριμένα ιδεολογικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά.
Στον έναπόλο συναντάμε τον, ευρωπαϊκού προσανατολισμού, φιλελευθερισμό της ΝέαςΔημοκρατίας που πιστεύει στην ιδιωτική πρωτοβουλία, η οποία αποτελεί τονκινητήριο μοχλό για τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας.
Στον άλλονβρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος, φορώντας τον μανδύα του ΠΑΣΟΚ των αρχών τηςδεκαετίας του 1980, βασίζεται στον κρατισμό και περιλαμβάνει στο πρόγραμμα τουόλα εκείνα τα στοιχεία που έθρεψαν κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης τονπαλαιοκομματισμό, τις πελατειακές σχέσεις, την αναξιοκρατία και τηδιαφθορά.
Προτάσειςπου συντηρούν το υπάρχον μοντέλο λειτουργίας του δημόσιου τομέα παραπέμπουν σεμια Ελλάδα δέσμια του παρελθόντος και στη λογική του «δανειζόμαστε καιπάλι».
Για αυτό τοδίλημμα, στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε όταν βρεθούμε ξανά μπροστά στηνκάλπη, είναι συγκεκριμένο: Ποια Ελλάδα θέλουμε;
Αυτό τοερώτημα πρέπει να έχουμε κατά νου ώστε ο δικαιολογημένος θυμός και η αγανάκτησηνα μετατραπούν σε ψήφο ευθύνης.
Στις εκλογέςπου έρχονται, απέναντι στον κρατισμό και την οπισθοδρόμηση, πρέπει ναπροτάξουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ελπίδα.
Απαιτείται,όμως, συγκεκριμένο αναπτυξιακό σχέδιο για τη χώρα και αλλαγή μοντέλουδιακυβέρνησης, το οποίο θα επιτρέπει να έχουμε πολλά παραδείγματα όπως αυτό τωννέων ανθρώπων που ξερίζωσαν στον Παλαμά της Καρδίτσας τα βαμβάκια καιδημιούργησαν εξαγωγική εταιρεία με αρωματικά φυτά.
ʼλλες μικρέςχώρες όπως η Φιλανδία με την Επιτροπή Τεχνολογίας και η Χιλή με το σχέδιογια την προσέλκυση καινοτόμων επιχειρήσεων δείχνουν το δρόμο.
<w:LsdExcept
