Έχοντας μεταπηδήσειπλέον από τον ιδιωτικό στο δημόσιο τομέα, εδώ και ένα μήνα, αντιλαμβάνομαι ότιέως σήμερα εκείνο που έλειπε από τους πολιτικούς ήταν η πρακτική και γρήγορηαντιμετώπιση των θεμάτων.
Προσπαθούσαν να ασχοληθούν με τα μεγάλα και βαρύγδουπα, θέλοντας να συνδέσουν το όνομά τουςμε μια μεγάλη μεταρρύθμιση και δεν έδιναν λύσεις στα καθημερινά που ενδιαφέρουνάμεσα τον πολίτη, είτε αυτός είναι μεγάλος επιχειρηματίας είτε ένας απλόςεργαζόμενος.
Σήμερα, η ανάπτυξη μπορεί να προέλθει μόνο από τις ιδιωτικές επενδύσεις καιτους πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με τους δύο αυτούς πυλώνες μπορούμε ναμειώσουμε την ανεργία, η οποία αποτελεί την κύρια γάγγραινα της ελληνικήςκοινωνίας.
Το δίλημμα,λοιπόν, που αντιμετωπίζουμε στο Υπουργείο είναι αν θα δώσουμε βαρύτητα,παραδείγματος χάρη, στη βελτίωση του νόμου ο οποίος αφορά ταΔημόσια Έργα ή θα εστιάσουμε στην απεμπλοκή πρωτίστως των δημοσίων έργων πουέχουν πόρους εξασφαλισμένους από το ΕΣΠΑ.
Επιλέγουμετο δεύτερο. Έτσι προχωρά το έργο Μαλιακός – Κλειδί, ο διάδρομος προσαπογείωσηςτου αεροδρομίου Μακεδονία, η σύνδεση του ΟΛΘ με την ΠΑΘΕ και άλλα βέβαια, έργαμε κύριο το ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης, η απεμπλοκή του οποίου απαιτείκαθημερινές παρεμβάσεις σε πολλά σημεία.
Γενικότερασε κυβερνητικό επίπεδο, επιθυμούμε να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον που θαευνοεί τις ιδιωτικές επενδύσεις και θα στέκεται φιλικά δίπλα σε όποιοναποφασίζει να δραστηριοποιηθεί στον ιδιωτικό τομέα.
Υπήρχαν όμωςκαι άλλοι παράγοντες οι οποίοι δεν επέτρεπαν να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνσηκαι τους οποίους πολεμούμε συνεχώς.
Έτσι, εκτός από την αδυναμία να δώσουν λύσεις καθημερινές, υπήρχε πολλέςφορές και η πλήρης άρνηση, να αναλάβουν οι πολιτικές ηγεσίες των Υπουργείωνοποιοδήποτε πολιτικό κόστος. Θέματα, λοιπόν, με προφανή τη λύση χρονίζουν, ενώη αδυναμία ελιγμών ή χειρισμών συγκρουόμενων συμφερόντων οδηγούσε στηνακινησία. Στην πολιτική πρέπει να γνωρίζεις ότι συνεχώς οφείλεις να αποφασίζειςμε ποιον θα πας και ποιον θα αφήσεις, έχοντας πάντα κατά νου το συμφέρον τωνπολλών.
Οι πολιτικέςηγεσίες στα Υπουργεία υπάρχουν για να υπογράφουν, όχι για να μην υπογράφουν.
Στη σημερινήΚυβέρνηση, υπάρχουν πολλοί που σκέφτονται και ενεργούν πρακτικά. Χαρακτηριστικόπαράδειγμα, η κυβερνητική απόφαση για τη σύσταση της εταιρίας ειδικού σκοπού «Παράκτιο Μέτωπο Αττικής», η οποία θα αναζητήσει ιδιωτική συμμετοχή για τηναναμόρφωσή του. Σημειώνω ότι σταμάτησε με τον τρόπο αυτό ένασυγχρηματοδοτούμενο έργο για την ανάπλαση του Φαληρικού Δέλτα, το οποίο δενπεριελάμβανε ιδιωτικές επενδύσεις.
Γιατί να μηνσκεφθούμε και εμείς στη Θεσσαλονίκη κάτι ανάλογο για το Παραλιακό Μέτωπο τηςΚρήνης; Γιατί να ομιλούμε μονίμως για κέντρα πολιτισμού και χώρους ψυχαγωγίαςκαι να μην προσπαθήσουμε να προσελκύσουμε ιδιωτικές επενδύσεις όπου μπορούμε;
Με ανάληψη λοιπόν ευθύνης και συνεχή εστίαση στα μικρά, έχοντας στο μυαλό μας,βέβαια, τη συνολική εικόνα, μπορούμε να αλλάξουμε το κλίμα και το φαινομενικάαδύνατο να γίνει δυνατό. Βασικός μοχλός επιτυχίας αυτής της προσπάθειας είναι οιδιωτικός τομέας στον οποίο οφείλουμε εμείς στην κυβέρνηση να σταθούμε αρωγοίκαι όχι όπως πριν δύο χρόνια περίπου, ένας τέως Υπουργός Ανάπτυξης σε επίσημηομιλία του ανέφερε ότι ο ιδιωτικός τομέας οφείλει να είναι αρωγός τηςκυβερνητικής προσπάθειας.
Το αντίθετοπρέπει να γίνει!