Η ιστορία έχει αποδείξει ότι η καλύτερη δημοσκόπηση είναι η καθημερινή επαφή με τους πολίτες. Από αυτήν  λοιπόν προκύπτει αυτόματα το ερώτημα, αν  τα πολιτικά κόμματα είναι ζωντανοί οργανισμοί. Η απάντηση δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Είναι απαραίτητο, όμως, να παραδεχθούμε ότι η Νέα Δημοκρατία παρά τις κατά καιρούς ανανεωτικές ενέσεις στον τρόπο λειτουργίας της, έχει σήμερα έναν ξεπερασμένο τρόπο πυραμιδικής οργάνωσης, κατάλοιπο μιας μεταπολιτευτικής περιόδου με άλλα χαρακτηριστικά.

Ως κόμμα εξουσίας, επιμένει κατά κανόνα σε μια περιφερειακή οργάνωση με τοπικές οργανώσεις, ενώ η παραγωγή πολιτικής ή ο πολιτικός λόγος αρθρώνεται μόνο σε κεντρικό επίπεδο. Στο ίδιο πλαίσιο, θεωρεί τη μαζικότητα ως στοιχείο επιτυχίας και προτάσσει ως συνεκτικό στοιχείο και αναδεικνύει ως πρώτη επιλογή το συναίσθημα, με επίκεντρο το πρόσωπο του αρχηγού ηγέτη και το δέσιμο με την ιστορία της παράταξης και τα σύμβολά της.

Ο τρόπος λειτουργίας του κόμματος περιορίζεται στην κινητοποίηση του εκλογικού μηχανισμού και η σύνδεση των στελεχών με το κόμμα δεν γίνεται στην πραγματικότητα μέσω της οργάνωσης, του κόμματος αλλά μέσω της ακτινοβολίας του αρχηγού-ηγέτη. Η οργάνωση αποτελεί απλώς το ηχείο του πολιτικού του λόγου, όπως θαυμάσια αναφέρει στο βιβλίο του «Στον αστερισμό του λαϊκισμού» ο πολιτικός επιστήμονας Άγγελος Ελεφάντης (Εκδόσεις Πολίτης,1991).

Ακόμη όμως κι έτσι η παρουσία του ηγέτη, πρέπει να συνδυάζεται με έναν αριθμό στελεχών, κατανεμημένων σε θεματικές ενότητες, τα οποία σε εθνικό, κλαδικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, θα επεξεργάζονται προβλήματα και θα προτείνουν λύσεις με βάσει τις γενικές ιδεολογικές αρχές του κόμματος. Με την ύπαρξη στελεχών κατανεμημένων με τον προαναφερθέντα τρόπο δημιουργείται και μια δεξαμενή ανθρώπων με δυνατότητα προώθησης σε υψηλότερες θέσεις, ενώ ορισμένα από αυτά τα στελέχη θα είναι κατά τα πρότυπα άλλων δυτικοευρωπαϊκών χωρών, επιφορτισμένα με το έργο της προσέλκυσης στα κόμματα ικανών ανθρώπων από την κοινωνία.

Η μεγάλη δεξαμενή προσώπων δεν πρέπει να έχει χαρακτηριστικά κομματικής επετηρίδας και πρέπει να τροφοδοτεί διαρκώς την παράταξη με ιδέες και απόψεις, παρακολουθώντας όσο το δυνατόν περισσότερα επίπεδα της καθημερινής ζωής. Σε αυτήν την κατεύθυνση, κρίσιμο ρόλο καλείται να διαδραματίσει η ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών και των social media, ενώ η δικτύωση των ειδικών κομματικών οργανώσεων με διάφορες κοινωνικές ομάδες ενεργών πολιτών θα συμβάλει στη σύνδεση των κομμάτων με την κοινωνία, χαλαρή σήμερα, οφειλόμενη στον αναχρονιστικό προαναφερθέντα τρόπο της κομματικής λειτουργίας. Οι νέες τεχνολογίες αποτελούν άλλωστε μια μοναδική ευκαιρία δημιουργικής συνύπαρξης νεότερων και γηραιότερων κομματικών στελεχών, προκειμένου η κάθε γενιά να συνεισφέρει με τις δικές της γνώσεις και εμπειρίες. Αποτέλεσμα μιας παρόμοιας οργάνωσης είναι να έχουμε σύγχρονα προεκλογικά προγράμματα με ουσιαστικό περιεχόμενο, ενώ τα σχετικά νομοσχέδια θα ενσωματώνουν και μια προηγηθείσα, χρήσιμη για τα κόμματα διαβούλευση.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση πρέπει λοιπόν να κινηθεί η Νέα Δημοκρατία μετά το συνέδριο, ώστε να δημιουργήσει μια στενότερη επαφή με την κοινωνία.