Ο αγώνας για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση έχει αναλογίες με το ποδόσφαιρο. Όπως για κάθε ποδοσφαιρική ομάδα, έτσι και για τη χώρα χρειάζονται ένδεκα παίκτες χωρίς να περισσεύει κανείς. Το διακύβευμα είναι μεγάλο, ξεπερνά μικροπολιτικές σκοπιμότητες, προσωπικές φιλοδοξίες, αντιπολιτευτικές κορώνες. Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης φτάνουν σε όλα τα γήπεδα χωρίς να ξεχωρίζουν διακριτικά και φανέλες. Άλλωστε, η «φανέλα είναι βαριά» όταν πρόκειται για αυτή της πατρίδας και ο καθένας μπορεί να τη φορέσει, εφόσον το επιζητεί.

Για την υπέρβαση της κρίσης, προϋπόθεση αποτελεί, επίσης,  η ομαδική προσπάθεια. Αν η σωτηρία της χώρας καταστεί ατομική υπόθεση του καθενός, οι πιθανότητες θα είναι σαφώς μαζί μας. Ακόμη και αν αρκετοί αρνήθηκαν να αναλάβουν στο παρελθόν τις ευθύνες τους, έστω και τώρα, λίγο πριν τη λήξη υπάρχει χρόνος να το πράξουν. Αρκεί να δείξουν διάθεση και να βάλουν πλάτη, στηρίζοντας κάθε προσπάθεια με θετικό πρόσημο. Πρωτογενές πλεόνασμα, διαρθρωτικές αλλαγές, εξορθολογισμός της δημόσιας διοίκησης, πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής είναι τα πρώτα γήπεδα στα οποία μπορούμε να αγωνιστούμε όλοι μαζί.

Άλλοτε επιτιθέμενοι στα κακώς κείμενα του παρελθόντος και άλλοτε αμυνόμενοι, μέσα από σκληρές διαπραγματεύσεις, στις απαιτήσεις των δανειστών. Αλλά, πάντα όλοι μαζί. Μαζί θα βρούμε τις ισορροπίες, αλλά και θα χτίσουμε την νέα Ελλάδα, αναγνωρίζοντας ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού είναι πολλές και στα 90 λεπτά του αγώνα.