Στο ίδιο έργο θεατές βρισκόμαστε πάλι στη Θεσσαλονίκη. Αναφέρομαι στην ανάπλαση της ΔΕΘ.

Μπαίνει πάλι μετ’ επιτάσεως το θέμα της μετεγκατάστασής της στη Σίνδο και της δημιουργία ενός πνεύμονα πρασίνου στους υφιστάμενους χώρους της. Στήριξα παλαιότερα αυτή την απόφαση. Σήμερα, όμως, μετά από πολλά μπρος πίσω το έργο είναι μελετητικά ώριμο να δημοπρατηθεί με την παραμονή της ΔΕΘ στο ίδιο μέρος.

Δεν μπαίνω στην ουσία των επιχειρημάτων για την ενδεχόμενη μετεγκατάσταση ή την παραμονή στο κέντρο της πόλης.

Κατά κάποιο τρόπο και οι δύο πλευρές έχουν σε ορισμένα σημεία δίκιο.

Στέκομαι στην ανάγκη να αποφύγουμε τα πισωγυρίσματα και να μην χάσουμε για μία ακόμη φορά πόρους για την πόλη.

Ας παραδειγματιστούμε από τον διχασμό μας για την υποθαλάσσια, την εξωτερική περιφερειακή και τις αρχαιότητες στον σταθμό Βενιζέλου του μετρό.

Ας μην εμφανιστούν πάλι «τα φαντάσματα» του παρελθόντος.

Συμφωνώ και με το αίτημα του δήμου να συνδυαστεί η ανάπλαση με τη δημιουργία ενός ακόμη χώρου αναψυχής σε τμήμα του στρατοπέδου του Γ’ Σώματος Στρατού.

Το επιχείρημα ότι το μεγάλο πάρκο που θα δημιουργηθεί δεν θα είναι ενιαίο δεν με πείθει.

Είμαστε στο τέλος ενός σχεδιασμού που διαρκεί σχεδόν 15 χρόνια.

Η Δυτική Θεσσαλονίκη χρειάζεται το μετρό, τον προαστιακό σιδηρόδρομο, την οδική και σιδηροδρομική σύνδεση του ΟΛΘ, το αντικαρκινικό νοσοκομείο στο Καρατάσιου, τη διάνοιξη της Οδού Λαγκαδά, την αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου, την ανάπλαση της οδού Μοναστηρίου, την αξιοποίηση των καπνομάγαζων.

Ναι αν δεν άλλαζε ο σχεδιασμός θα μπορούσε στη Σίνδο να γίνει το εκθεσιακό κέντρο.

Άλλαξε όμως.

Οποιαδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση μπορεί ακόμη και να οδηγήσει στη ματαίωση του έργου.

Άμεσα, λοιπόν να γίνει η δημοπράτηση σύμφωνα με την ήδη πανέτοιμη μελέτη.