Η κυβέρνηση, με βάση το πρόγραμμα της, προχωρά συνεχώς στην κατάθεση νομοσχεδίων στη Βουλή με σημαντικές παρεμβάσεις, ενώ καθημερινά παρουσιάζει δράσεις τόσο για την αντιμετώπιση της υγειονομικής όσο και της οικονομικής κρίσης.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον η αξιωματική αντιπολίτευση «περί άλλων τυρβάζει». Αφήνει την κυβέρνηση να «παίζει χωρίς αντίπαλο» εστιάζοντας σε ζητήματα δευτερεύοντα.

Στη συζήτηση για το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, ταυτίστηκε πλήρως με τους κατ’ επάγγελμα οικολογούντες και κατέφυγε σε μια ακραία ρητορική, με αντιπολίτευση βγαλμένη από τα βάθη του παρελθόντος. Οι λέξεις συμφέροντα, συμβόλαια και εξυπηρετήσεις ήταν στην πρώτη γραμμή. Σαν κερασάκι στην τούρτα κατέφυγε σε διαδικαστικές παρεμβάσεις με αποκορύφωμα την αποχώρηση από την Βουλή με πρόσχημα την διαφωνία της, με την επιστολική ψήφο των βουλευτών. Ούτε συζήτηση για τα προβλήματα που λύνει το νομοσχέδιο σε δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας

Στη συζήτηση για το νέο μεταναστευτικό νομοσχέδιο ταυτίσθηκε με τους κατ’ επάγγελμα αλληλέγγυους από τις ΜΚΟ. Αναφέρθηκε μόνο στα δικαιώματα των προσφύγων – μεταναστών, αγνοώντας τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών και των τοπικών κοινωνιών. Ασχολήθηκε επίσης με επιμέρους ζητήματα όπως είναι η μεταφορά της ευθύνης για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα από το υπουργείο εργασίας στο υπουργείο μετανάστευσης.

Αλλά και για την υγειονομική κρίση η αντιπολίτευσή της εστιάσθηκε αρχικά στο πόσο κοστολογήθηκε η μίσθωση ΜΕΘ του ιδιωτικού τομέα, οι οποίες στο τέλος μάλιστα δεν χρησιμοποιήθηκαν. Κατόπιν ασχολήθηκε ακόμη και σε επίπεδο αρχηγού αν πρέπει να ανοίξουν τα σχολεία ή όχι, υιοθέτησε την άποψη «όχι κάμερες στα σχολεία» και έκανε σημαία του αγώνα ενάντια στον σεξισμό το σποτάκι με τον Χρήστο Λούλη.

Τέλος, φοβήθηκε να εμφανισθεί στην εκδήλωση για τους νεκρούς της Μαρφίν.

Πουθενά δε βλέπουμε προτάσεις, πουθενά δομική και γόνιμη αντιπολίτευση, με εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα

Ακόμη και το περιβόητο εμπροσθοβαρές πρόγραμμα δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά μια ανάγκη για ασφαλή αντιπολίτευση. Η ύφεση έρχεται. Περιμένει λοιπόν στη γωνία την κυβέρνηση ώστε να ισχυρίζεται έπειτα, σε όποια κοινωνική ομάδα θα βάλλεται από αυτήν, ότι το πρόβλημα οφείλεται στο μη εμπροσθοβαρές κυβερνητικό πρόγραμμα.

Ένα λάθος όμως κάνει και μάλιστα σημαντικό. Ο Ελληνικός λαός είναι περισσότερο έμπειρος σήμερα από την περίοδο 2012-2014. Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε και οι πολίτες μπορούν πλέον να κάνουν συγκρίσεις. Σοβαρότητα, υπευθυνότητα και πολλή δουλειά απαιτούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ότι μπορεί να δείξει ότι πολιτικά δεν τα διαθέτει.

Με τέτοια, όμως, αξιωματική αντιπολίτευση έχει πρόβλημα η δημοκρατία μας.