Μια μεγάλη κατάκτηση της Ευρωπαϊκής  Ένωσης  είναι η συνέχιση της ύπαρξης των εθνικών κρατών, ενώ έπαψαν να υπάρχουν σύνορα.

Με απλά λόγια συνεχίζουν να υπάρχουν «πατρίδες», ενώ δεν υπάρχει περιορισμός στις εσωτερικές μετακινήσεις προσώπων, υπηρεσιών και προϊόντων.

Ο Ευρωπαίος, λοιπόν, διατηρεί την εθνική του ταυτότητα και κατ’ επέκταση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του και σε καμία περίπτωση οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν γίνονται ένας πολιτικός ή πολιτισμικός χυλός.

Την πραγματικότητα αυτή μη μπορώντας να αντιληφθούν πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία έχουν γαλουχηθεί με διαφορετικά προτάγματα, πιστεύουν ότι οποιαδήποτε αναφορά ή σχέση με την έννοια του έθνους και της ταυτότητος πρέπει να πολτοποιηθεί στο όνομα ενός παρωχημένου διεθνισμού.

Επιπρόσθετα, εμφορούνται από μία εκχειλίζουσα απαξία προς όλους όσοι κατανοούμε τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης, αλλά επιμένουμε ότι υπάρχουν πατρίδες και όχι τόποι όπου ζουν έθνη και όχι πληθυσμοί, με τις προσωπικές επιθέσεις κυρίως στα social media να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.

Από μια τέτοια θεώρηση των πραγμάτων λογικό είναι να έχουμε την Συμφωνία των Πρεσπών, την πολιτική ανοικτών θυρών στο μεταναστευτικό και  την αφωνία για τον νεκρό Κωνσταντίνο Κατσίφα στην Αλβανία, χωρίς φυσικά να χρειάζεται να προβλέψω την συμπεριφορά τους αν συνέβαινε παρόμοιο περιστατικό στην χώρα μας. Σίγουρο, είναι πως θα κυριαρχούσαν δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Πώς όμως πρέπει να αντιδράσουμε όσοι βρισκόμαστε στην απέναντι όχθη;

Η δική μας απάντηση πρέπει να είναι πολιτική και κυρίως εκλογική. Δεν δικαιούμαστε να παραμείνουμε αμέτοχοι. Το οφείλουμε στο Ελληνικό, αλλά και στο Ευρωπαϊκό μέλλον των παιδιών μας. Μπορούμε όλοι μαζί να συμμετάσχουμε στην προσπάθεια να προχωρήσει η χώρα μπροστά, απομονώνοντας τους ιδεοληπτικούς διεθνιστές και διατηρώντας τις παραδοσιακές ελληνικές αξίες μας.

Όλοι, λοιπόν, στις κάλπες όποτε και αν γίνουν οι εκλογές.