Πριν λίγες μέρες ο Υπουργός Υποδομών Κώστας Καραμανλής ενημέρωσε την αρμόδια Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής για τη νέα συμπληρωματική σύμβαση των αρχαιολογικών ανασκαφών στο σταθμό Βενιζέλου του μετρό Θεσσαλονίκης.

Ακολούθησαν υψηλοί τόνοι, κυρίως, από την πλευρά των Θεσσαλονικέων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Έως το 2019 συμμετείχα προσωπικά σε αυτήν την υψηλών τόνων αντιπαράθεση ,με επίκεντρο το δίπολο κατασκευή του σταθμού με την παραμονή των αρχαιοτήτων in situ ή την προσωρινή απόσπαση και επανατοποθέτηση τους. Η δεύτερη λύση ήταν και δική μου πεποίθηση, ότι ήταν η μόνη επιλογή για να έχουμε ένα σταθμό-μουσείο, αντάξιο της αξίας των ευρημάτων.

Από τον Σεπτέμβριο, όμως, του 2019 όταν ο νεοεκλεγείς τότε πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, από το βήμα της ΔΕΘ ,ανακοίνωσε ως πρόκριμα την απόσπαση και επανατοποθέτηση σταμάτησα τους υψηλούς τόνους, πιστεύοντας όπως και αποδείχθηκε ότι επιτέλους δόθηκε λύση σε κορυφαίο, πλέον, επίπεδο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν συνεχίζω να συμμετέχω στο δημόσιο διάλογο.

Είχα και έχω την πεποίθηση ότι η άλλη λύση που προέβαλε η προηγούμενη διοίκηση της Αττικό Μετρό, συνεπικουρούμενη, κυρίως, από πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αρχαιολόγους καριέρας στο επάγγελμα, ήταν μια λύση – φάντασμα. Σημειώνω ότι τη θέση τους αυτή την εξαργύρωσαν κατόπιν πολιτικά σε κορυφαίες θέσεις του Υπουργείου Πολιτισμού.

Επί 4 χρόνια, από τον Σεπτέμβριο δηλαδή του 2015, όταν επί Υπουργού Πολιτισμού Μαρίνας Πλάκα το ΚΑΣ άλλαξε την προηγούμενη απόφαση και την μετέτρεψε στην in situ παραμονή των αρχαιοτήτων, έως τον Ιούλιο του 2019 ημερομηνία εκλογής της νέας κυβέρνησης , οι απορροφήσεις πόρων στο σταθμό ήταν περίπου μηδενικές.

Ούτε αποτελούσε λύση η κατάργηση του σταθμού που έχει τη σημασία για το μετρό Θεσσαλονίκης αντίστοιχη του σταθμού Συντάγματος στην Αθήνα και οι διπλανοί σταθμοί του δε θα μπορούσαν, εντός των προδιαγραφών, να ανταποκριθούν στις νέες ανάγκες.

Πιστεύω ότι σε αυτή τη λύση – φάντασμα είχαν εγκλωβιστεί και παραμένουν εγκλωβισμένοι όχι μόνο τοπικά στελέχη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμη και ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ο πρώην Υπουργός Υποδομών του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη- ακόμη και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Διαφορετικά, έχω την άποψη ότι δε θα συμμετείχαν σε φιέστες εγκαινίων με μουσαμάδες, ούτε κάθε τρεις και λίγο θα συμμετείχαν σε ημερίδες για τις αρχαιότητες ή θα εκστασιάζονταν ορισμένοι από αυτούς για τον στολισμό των γερανών.

Εν πάση περιπτώσει οι συνεχείς προσφυγές στο ΣτΕ για έργα της πόλης πρέπει να σταματήσει.

Δεν αφορά μόνο στο μετρό. Είναι πρόβλημα διαχρονικό. Ξεκίνησε με την υποθαλάσσια, συνεχίστηκε με την εξωτερική περιφερειακή και τώρα έχουμε μια επιπλέον για τη ανάπλαση της ΔΕΘ, χωρίς να μπορώ να προβλέψω τι άλλο δυστυχώς περιμένει την πόλη.

Θυμίζω ότι η ανάπλαση της ΔΕΘ στο χώρο που βρίσκεται σήμερα ξεκίνησε από την προηγούμενη κυβέρνηση και συνεχίζεται από τη σημερινή.

Έτσι πρέπει να ενεργούμε στη Θεσσαλονίκη και να συνεχίζουμε τα έργα όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις, χωρίς να αλλάζουμε τον σχεδιασμό τους που φέρνει στη καλύτερη περίπτωση καθυστερήσεις και υπερβάσεις προϋπολογισμών η ματαίωσης τους στη χειρότερη.

Αυτό έκανα και προσωπικά όταν την περίοδο 2012-2014 ήμουν Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Έργων στην Κυβέρνηση Σαμαρά.