Ο τίτλος της σημερινής μου παρέμβασης κάλλιστα θα μπορούσε να είναι:  «σαν πρόκα πάνω στην πόλη καρφώνεται η κυβερνητική προχειρότητα» ή «με φόντο ένα παράθυρο κλειστό πάνω απ΄το κύμα του Θερμαϊκού».

Θα αναρωτιέται, βέβαια, ο αναγνώστης από πού ανέσυρα και παράφρασα τις δυο παραπάνω φράσεις; Απλό είναι.

Από μια προηγούμενη και μια αυριανή προσπάθεια του κ. Μυλόπουλου, προέδρου της Αττικό Μετρό, να εκμεταλλευθεί επικοινωνιακά το έργο. Πριν, λοιπόν, λίγους μήνες με αφορμή την ημέρα ποίησης η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ πραγματοποίησε δράση με θέμα «σαν πρόκες  πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις να μην τις παίρνει ο άνεμος», ενώ αύριο, με αφορμή την Έκθεση Βιβλίου, δίνει συνέντευξη  τύπου για μια δράση με θέμα «Με φόντο ένα παράθυρο ανοιχτό πάνω απ το κύμα. Να φέγγει προς την άλλη όψη της αγάπης »

Φυσικά, αύριο και δεν περιμένω να γίνει καμία αναφορά, ότι το κύμα Μπουτάρη-Μυλόπουλου, λόγω του σταθμού Βενιζέλου, παρέσυρε την βασική γραμμή του ΜΕΤΡΟ  η οποία θα παραδοθεί ολοκληρωμένη, σίγουρα μετά το 2022, αλλά άγνωστο πότε. Ούτε θα μάθουμε γιατί ο κ. Μυλόπουλος δεν παραβρέθηκε στην χθεσινή, ειδική για το θέμα, συνεδρίαση του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης. Πού να βρει άλλωστε χρόνο, αφού ασχολείται με την Έκθεση Βιβλίου.

Άλλο κύμα, βέβαια, παρέσυρε και την αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου του Θερμαϊκού, όπου η μόνη όαση στην απίστευτη κυβερνητική  προχειρότητα είναι η πρωτοβουλία της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας για την εκπόνηση χωρικών μελετών.

Όταν πρότεινα να δημιουργηθεί η εταιρεία «Παράκτιο Μέτωπο Θερμαϊκού Α.Ε.», για να γίνει υπέρβαση των γραφειοκρατικών δυσκολιών, ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Φάμελλος, είπε πως το θαλάσσιο, παράκτιο μέτωπο θα σχεδιαστεί από την αυτοδιοίκηση και όχι από κρατική εταιρεία-«πατερούλη» από την Αθήνα.

Αλλά, στην πρωτεύουσα η κυβέρνηση αφού κατήργησε χωρίς λόγο τον Μάρτιο του 2015 την εταιρεία «Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε.», τώρα ετοιμάζει έναν “πατερούλη”, την «Ανάπλαση Αθήνας ΑΕ» για εκτεταμένες παρεμβάσεις και ανακαινίσεις σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια και αναπλάσεις σε δημόσιους χώρους στις περιοχές του Εμπορικού Τριγώνου της Αθήνας και των Προσφυγικών της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Επιπροσθέτως,  αυτήν τη βδομάδα αντιλήφθηκαν πως αν δεν επεκταθεί η μαρίνα της Αρετσούς, κανείς ιδιώτης επενδυτής δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί. Έπρεπε να περάσουν πάνω από τρία χρόνια για να κατανοήσουν το αυτονόητο, ότι δηλαδή για να γίνει πιο ελκυστική  σε ιδιωτικά κεφάλαια η συγκεκριμένη λιμενική υποδομή πρέπει να επεκταθεί. Τους εύχομαι “καλή τύχη” με την αδειοδότηση της επέκτασης της μαρίνας και τους κάθε λογής  «Ταλιμπάν» οικολόγους, οι οποίοι θα ζητήσουν η νέα μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων να λάβει υπόψη της ακόμη  και τις συνέπειες της “κυματικής διείσδυσης”… Όταν, όμως, μιλούσα για μαρίνες στον Θερμαϊκό, ακόμη και στο Μακεδονία Παλλάς, ήταν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ  που με κατηγορούσαν για αναπτυξιακό παροξυσμό.

Τώρα, με τον Ενιαίο Φορέα  Διαχείρισης και με την παραχώρηση του στρατοπέδου Κόδρα στρουθοκαμηλίζουν, χωρίς σχέδιο, αποσπασματικά και, κυρίως, χωρίς πόρους για μια έκταση που ορθώς ο Δήμος Καλαμαριάς βλέπει ως ενιαία και περιλαμβάνει το στρατόπεδο Κόδρα και το παραλιακό μέτωπο από τη Σοφούλη έως τη Σχολή Δικαστών (συμπεριλαμβανομένων κτιρίων όπως είναι το Παλατάκι, το Ρεμέτζο και η  πρώην Κλινική Παναγία).

Βέβαια και ο Δήμος καλό είναι να αφήσει τα σοβιετικού τύπου σχέδια για παραχώρηση σ΄αυτόν όλης της έκτασης, ως χώρου αναψυχής και πολιτισμού,  όπως αυτάρεσκα συνηθίζεται να λέγεται και να συμβάλει στην εξεύρεση  πόρων δημοσίων και ιδιωτικών ώστε να αποτελέσει τελικά αυτή η περιοχή τεράστια πλουτοπαραγωγική πηγή, όχι μόνο για την Καλαμαριά, αλλά και για όλη τη Θεσσαλονίκη.

Όσον αφορά στην υφυπουργό Εσωτερικών κ. Κόλλια και στον κύριο Φάμελλο και το πρόσφατο πρόβλημα με την έλλειψη νερού στη Θεσσαλονίκη, εκεί πάλι το υγρό στοιχείο ανέδειξε όχι μόνο την κυβερνητική προχειρότητα, αλλά και την αδυναμία άμεσης παρέμβασης. Γι’ όλα φταίνε οι προηγούμενοι, ενώ πάλι με μια βαρύγδουπη πρωτοβουλία την οποία ονομάζουν «Σχέδιο Ασφάλειας Νερού», βαυκαλίζονται  ότι θα λύσουν το πρόβλημα, κοροϊδεύοντας τους Θεσσαλονικείς.

Για την υπεύθυνη του πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη κ. Νοτοπούλου τι να πρωτοαναφέρω;

Συντονίζει με συνεχείς συσκέψεις όλο αυτό το μπάχαλο, άρα έχει και η ίδια μεγάλη ευθύνη για τη δημιουργία του, ενώ βγάζει ανακοινώσεις για το κυβερνητικό έργο στη Θεσσαλονίκη που περιλαμβάνουν, άκουσον-άκουσον, κατασκευή ενός σχολείου και διοργάνωση επαφών του πρωθυπουργού με ξένους ηγέτες στην πόλη. Α, ξέχασα, περιλαμβάνει ακόμη και παραχώρηση στρατοπέδων που θα τα βλέπουμε αναξιοποίητα για χρόνια και θα τα «χαιρόμαστε» .

Αντιληφθήκαμε επίσης και το ενδιαφέρον της για τη Δυτική Θεσσαλονίκη, με αφορμή τη φιέστα της επαναδιαβούλευσης για την επέκταση του μετρό Δυτικά. Προφανώς δεν έχει ακούσει τίποτε για τις παρεμβάσεις στη Δυτική Θεσσαλονίκη την τριετία 2012-2014 (κόμβοι περιφερειακής, υπογειοποίηση  διάβασης στη Μενεμένη, δεκάδες σχολικές αίθουσες, ανάδειξη των προβλημάτων του Θερμαϊκού, δίδυμος αποχετευτικός αγωγός, έναρξη της διαδικασίας της επέκτασης του μετρό δυτικά).

Τελικά πράγματι πρόκειται για το κυβερνητικό τετράγωνο που «σκοτώνει».

Ως επιμύθιο, τους καλώ όλους μαζί ή τον καθένα ξεχωριστά σε μια δημόσια συζήτηση για τα θέματα της Θεσσαλονίκης, ακόμη-ακόμη και για τη μη σύνδεση του ΟΛΘ με τη ΠΑΘΕ , σε όποιον τόπο επιλέξουν και με όποιους δημοσιογράφους επιθυμούν. Τους προτείνω, μάλιστα, να επιλέξουν δημοσιογράφους από την Αυγή ή από «Στο κόκκινο» ή  από την ΕΡΤ3.

Θα το κάνουν; Δύσκολα. Φοβούνται. Δεν έχουν επιχειρήματα.

Θα κρυφτούν πίσω από τον θεσμικό τους ρόλο  σε σχέση με τον δικό μου. Δεν τους αρκεί όμως η ανάγκη για πληροφόρηση των πολιτών; Τους αρέσει να αρκούνται σε μονολόγους;