Η χθεσινή αντιπαράθεση, κυρίως στους δρόμους της Αθήνας αλλά και σε άλλες πόλεις, μεταξύ διαδηλωτών του ΚΚΕ και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς από τη μια και των δυνάμεων της αστυνομίας από την άλλη, δεν είχε ιδεολογικό πρόσημο.

Δεν αφορούσε τη δημοκρατία, τις συνταγματικές ελευθερίες ή το δικαίωμα στη διαδήλωση, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι. Ούτε ήταν θέμα τάξης και ασφάλειας η προσπάθεια αμφισβήτησης του αστικού κράτους όπως πιστεύουν μερικοί.

Ήταν κυρίως μάχη της λογικής απέναντι στον ανορθολογισμό. Ήταν μια μάχη παρόμοια με τις αντιθέσεις που καταγράφονται για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου της παρανομίας, για την απαγόρευση μικρών διαδηλώσεων να καταλαμβάνουν μεγάλα τμήματα των δρόμων ή για την καταγραφή των συνδικαλιστικών οργανώσεων και την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Στην ίδια κατεύθυνση θα δούμε αργότερα να έχουμε αντίπαλα στρατόπεδα για την πανεπιστημιακή αστυνομία και για την κάρτα εισόδου στα ΑΕΙ.

Είναι, λοιπόν, λάθος τα παραπάνω θέματα να μας απασχολούν ιδεολογικά και να τα αναγάγουμε σε παρελθόντα χρόνο και σε εθνικούς διχασμούς. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, όσο και αν υπάρχουν δυνάμεις που το επιδιώκουν προσδεμένες στο άρμα του αναχρονισμού.

Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, έχοντας νοιώσει στο πετσί τους τα μνημόνια, την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τώρα την πανδημία, είναι σοφότερη. Επιζητούν τη λογική στις λύσεις των προβλημάτων τους και σπρώχνουν την κυβέρνηση προς αυτή την κατεύθυνση.

Η τελευταία, μάλιστα, οφείλει όπως κατά κανόνα κάνει, να μη φοβάται να πάρει αποφάσεις με γνώμονα τη λογική όσο δύσκολες και αν αρχικά φαίνονται. Ας αφήνει τον ανορθολογισμό να βράζει στο ζουμί του.

Να θυμάται πάντα ότι οι πολίτες θα την επικροτήσουν.