Η σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη αποτελεί ένα γεγονός που μας συντάραξε όλους βαθιά. Συνειδητοποιήσαμε ότι μέσα σ’ αυτό το τρένο, που πραγματοποιούσε το πιο συχνό δρομολόγιο στην Ελλάδα, θα μπορούσαμε να είχαμε επιβιβαστεί εμείς, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι σύζυγοί μας, τα αδέρφια μας, οι φίλοι μας. Πάντοτε παρακαλούσα τον γιό μου, ο οποίος πηγαίνει στην Αθήνα κάθε Τετάρτη και γυρίζει Θεσσαλονίκη Δευτέρα πρωί, να χρησιμοποιεί το τρένο, καθώς το θεωρούσα το πλέον ασφαλές μέσο.

Το δυστύχημα στα Τέμπη φαίνεται ότι είναι απόρροια εγκληματικής αμέλειας, χωρίς, βεβαίως, να παραγνωρίζεται ή να αναιρείται ότι θα έπρεπε να λειτουργούν τα ηλεκτρονικά συστήματα. Ανάλογο περιστατικό υπήρξε πριν περίπου 10 χρόνια, όπου ένα φορτηγό χωρίς φρένα στην Εγνατία οδό παρέσυρε και σκότωσε δεκάδες ανθρώπους από εγκληματική αμέλεια ενός Ρουμάνου οδηγού.

Όταν υπάρχει μια σύμβαση για τόσο κρίσιμα έργα θα πρέπει να υλοποιείται. Τα ίδια υποστήριζα και για την παράκαμψη του Διδυμοτείχου, στην οποία δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε σε μια συμπληρωματική σύβαση βάσει της κακής έννοιας του δημοσίου συμφέροντος. Ωστόσο, ποια απάντηση μπορεί να δοθεί στα παιδιά και στις μητέρες που σκοτωνόταν σε εκείνη την παράκαμψη; Επίσης, το ίδιο συνέβη με το σπάσιμο των εργολαβιών στον οδικό άξονα Πάτρα-Πύργο, ένα έργο το οποίο ήταν έτοιμο να δημοπρατηθεί. Σε αρκετές περιπτώσεις είναι η κακή αίσθηση της έννοιας του δημοσίου συμφέροντος που πηγάζει από εμάς τους πολιτικούς αλλά και από κάποιους υπηρεσιακούς παράγοντες. Μου έχουν τύχει πολλές φορές, ως γενικός γραμματέας δημοσίων έργων, να λαμβάνω τελεσίδικες αποφάσεις δικαστηρίων για μια συμπληρωματική σύμβαση που δεν υπέγραψε κάποιος υπηρεσιακός που ενώ ήταν 1.000.000 στο τέλος ερχόταν τελεσίδικες 10 και 15. Είναι τραγωδία να πεθαίνει άνθρωπος στη Θεσσαλονίκη στις πλημμύρες, ενώ έχει υπογραφεί το αντίστοιχο αντιπλημμυρικό έργο και η επόμενη κυβέρνηση να το έχει ακυρώσει. Τα έργα δεν έχουν πατέρες και θα πρέπει να υλοποιούνται το ταχύτερο δυνατόν, ειδικά αν αφορούν την ασφάλεια των πολιτών. Είναι αναγκαίο να αλλάξει όλη η κουλτούρα του τρόπου που σκεπτόμαστε.

Η καθυστέρηση υπογραφής των συμβάσεων, λόγω των πολλών παρατάσεων, οφείλεται στην απαραίτητη προηγούμενη παρέμβαση και έλεγχο μιας σειράς φορέων και επιτροπών. Στην Ελλάδα λειτουργεί η Επιτροπή Δημοσιονομικού Ελέγχου, η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων, το Ελεγκτικό Συνέδριο, η Αρχή Διαφάνειας και πολλαπλά επίπεδα ελέγχου ώστε να μην υπάρχουν εστίες διαφθοράς.  Αυτό έχει ως απόρροια την καθυστέρηση των έργων ακόμη και για 10 χρόνια με αποτέλεσμα σ’ αυτό το διάστημα να σκοτώνονται άνθρωποι.

Είναι, βέβαιο, ότι η δικαιοσύνη θα κινηθεί εξαιρετικά γρήγορα για την απόδοση των ευθυνών σε όσους πρέπει να την επωμισθούν. Η εξαγγελθείσα από τον Πρωθυπουργό υπερκομματική επιτροπή θα κάνει το καθήκον της και θα βγάλει πορίσματα και αποτελέσματα που μπορούν να καταλήξουν σε διαρθρωτικές παρεμβάσεις στο σύνολο του κράτους.

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι είναι άλλο ο ΟΣΕ και άλλο η ΕΡΓΟΣΕ. Ο ΟΣΕ μπορεί να έχει ευθύνη για το ατύχημα όσον αφορά τον έλεγχο από τον σταθμάρχη. Ωστόσο η ΕΡΓΟΣΕ έχει την ευθύνη για την υλοποίηση της σύμβασης. Φαίνεται ότι είναι αναγκαία η μεταφορά της ΕΡΓΟΣΕ, η οποία υπάγεται στη Γενική Γραμματεία Μεταφορών, στη Γενική Γραμματεία Υποδομών. Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσαν να ενοποιηθούν η ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ, η ΕΡΓΟΣΕ και το ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ σε μια κρατική εταιρεία, η οποία θα μπορούσε να αναλαμβάνει ακόμη και διεθνή έργα. Με αυτόν τρόπο είναι δυνατόν να δημιουργούνται οικονομίες κλίμακας.

Τώρα είναι η ώρα να ληφθούν σημαντικές και ρηξικέλευθες αποφάσεις και να γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές. Οι πολιτικοί πρέπει να ενεργούμε με θάρρος και παρρησία χωρίς να υπολογίζουμε το πολιτικό κόστος. Όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί «δεν είναι εκδρομή η δημόσια θέση, η δημόσια θέση είναι εισαγωγή στην τραγωδία». Ο πολιτικός που έχει καθαρή τη συνείδησή του δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Ειδικά, μάλιστα, όταν πρέπει να υλοποιηθούν έργα εθνικής σημασίας, που σχετίζονται με την ασφάλεια ανθρωπίνων ζωών, οι διαδικασίες πρέπει να είναι ταχύτατες χωρίς περιττές κωλυσιεργίες.