Για τη Θεσσαλονίκη, όσο αφορά στις υποδομές, έχουν εκπονηθεί κατά καιρούς ορισμένα master-plan, αλλά κανένα στην ουσία δεν υλοποιήθηκε. Αποτέλεσαν στην πραγματικότητα εκθέσεις ιδεών με πολύ μικρή συμβολή στην ανάπτυξη της πόλης.
Ένα επίσης χαρακτηριστικό της πόλης, εδώ και δεκαετίες, είναι η συνεχής αντιπαράθεση για τις υποδομές και η πολιτικοποίηση των σχετιζόμενων με αυτές έργων. Από την εποχή του διλήμματος μετρό ή τραμ, την υποθαλάσσια, την εξωτερική περιφερειακή και τα τελευταία χρόνια τις αρχαιότητες στο σταθμό Βενιζέλου το σκηνικό παραμένει έως σήμερα το ίδιο. Αρκετές δεκαετίες πριν τα ίδια διαδραματισθήκαν και για την εξωτερική περιφερειακή.
Πορευόμενοι έτσι, έχοντας δηλαδή και εμείς ευθύνες, κατηγορούμε το κράτος των Αθηνών για την άρνηση να διοχετεύσει πόρους προς τη Θεσσαλονίκη. Εν μέρει έχουμε δίκιο, εν μέρει όμως.
Αν δούμε σε βάθος το θέμα των αρχαιοτήτων στη Βενιζέλου θα κατανοήσουμε το «κακό το ριζικό» μας. Το έργο παρά τα προβλήματα θα μπορούσε να έχει ήδη ολοκληρωθεί αν δεν υπήρχε η πολιτική αντιπαράθεση. Σήμερα θα μιλούσαμε για τις επεκτάσεις του, προς τα δυτικά και προς αεροδρόμιο. Ήδη θα υπήρχαν σε λειτουργία εργοτάξια. Πρόκειται για ένα έργο που θα αλλάξει τη μορφή της πόλης με βασική προτεραιότητα τις δυτικές περιοχές. Η προτεραιότητα πρέπει πάντα να είναι δυτικά. Πιστεύω ότι αν η απόφαση του ΣΤΕ είναι σύμφωνα με τις διαρροές θετική υπέρ της απόσπασης και της επανατοποθέτησης το έργο μπορεί να παραδοθεί ολοκληρωμένο μέσα σε 2-3 χρόνια.
Αλλά και για την μετεγκατάσταση της ΔΕΘ καταφέρνουμε να αντιδικούμε. Προφανώς, έπρεπε να συνεχιστεί η προσπάθεια για τη μεταφορά της δυτικά στην περιοχή της Σίνδου. Δυστυχώς, οι οικονομικές συνθήκες και οι πολιτικές αποφάσεις ωρίμασαν το πρότζεκτ ως αναβάθμιση των υπαρχουσών εγκαταστάσεων με τη δημιουργία ενός πάρκου αναψυχής στο κέντρο. Είμαστε πλέον στην τελική φάση. Δεν θεωρώ σκόπιμο να αρχίσουμε πάλι να συζητάμε για τη μεταφορά της στα δυτικά. Εκεί, όμως, εκτός από το μετρό πρέπει να υλοποιήσουμε δράσεις σημαντικές που θα αυξήσουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Σχεδόν έτοιμες είναι οι υποδομές για τον προαστιακό σιδηρόδρομο, έχουν ωριμάσει οι μελέτες για την ανισοπεδοποίηση των σιδηροδρομικών οδικών διαβάσεων και απομένει η πολιτική απόφαση για την υλοποίηση τους. Βέβαια, ημιτελή έργα όπως είναι η οδική και σιδηροδρομική σύνδεση του λιμανιού με τους άξονες Αθήνα-Θεσσαλονίκη επανεκκινούν.
Κοντά σε αυτά τοποθετώ και την ανάγκη δημιουργίας ενός επιχειρηματικού πάρκου στην περιοχή Καλοχωρίου – Πόντου, το οποίο θα αναβαθμίσει την ποιότητα ζωής των δραστηριοποιούμενων στην περιοχή, αλλά και των κατοίκων.
Τα στρατόπεδα, ταυτόχρονα, είναι ένας αναπτυξιακός πόλος της περιοχής. Το στρατόπεδο Παύλου Μελά έχει ήδη παραχωρηθεί στον ομώνυμο δήμο, ενώ το στρατόπεδο Καρατάσου παραμένει αναξιοποίητο. Στο δεύτερο χάθηκαν δύο ευκαιρίες και σε περίπτωση που υπάρξει τρίτη δεν πρέπει να έχει την ίδια κατάληξη. Η πρώτη περίπτωση ήταν η κατασκευή εκεί του νέου γηπέδου του ΠΑΟΚ και η δεύτερη η δημιουργία του παιδιατρικού νοσοκομείου. Η λογική που αποκλείει τους ιδιώτες από τέτοιες δράσεις ανήκει στο παρελθόν και καταλήγει στην ύπαρξη πολλών αναξιοποίητων δυνατοτήτων.
Έτσι το παραλιακό μας μέτωπο, μοναδικό ίσως στην Ευρώπη, παραμένει αναξιοποίητο. Δεν υποτιμώ καθόλου την προσπάθεια της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας να εκπονήσει ένα χωρικό σχέδιο. Είναι μια καλή αρχή. Από τον Αξιό έως την Επανομή η αξιοποίηση του μπορεί να γίνει πόλος έλξης του παγκόσμιου ναυταθλητισμού. Μαρίνες ελαφρών σκαφών χρειαζόμαστε αλλά και τουριστικών. Δυστυχώς πάλι και στον τομέα αυτό δεν καταφέρνουμε να συνεννοηθούμε. Η αντιπαράθεση περιλαμβάνει και τη χωροθέτηση τους. Δράσεις αγροτουρισμού, περιλαμβάνοντας και αθλητικές στα δυτικά, αναψυχής και πολιτισμού στην Καλαμαριά και την Κρήνη με απαραίτητη τη συμμετοχή και ιδιωτικών κεφαλαίων είναι εκ των ων ουκ άνευ για την πόλη. Η μαρίνα στην Κρήνη μπορεί και πρέπει να εκσυγχρονισθεί προς όφελος κυρίως της περιοχής με παράλληλη μεταφορά σε νέες εγκαταστάσεις του αλιευτικού καταφυγίου.
Δίπλα στα προαναφερθέντα την ίδια μεγάλη σημασία έχει η ανάπλαση στην περιοχή του γηπέδου του ΠΑΟΚ στη Τούμπα, αλλά και η υπερυψωμένη περιφερειακή, έργα τα οποία έχουν βρει τα δύο τελευταία χρόνια τον βηματισμό τους.
Μια άλλη μεγάλη για την πόλη υποδομή είναι και η δημιουργία του Εβραϊκού Μουσείου στη δυτική είσοδο και η ανάπλαση όλης της περιοχής.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η δημοπράτηση του έργου της επέκτασης του 6ου προβλήτα στο λιμάνι που θα το καταστήσει πραγματική πύλη για την ΝΑ Ευρώπη.
Δίπλα σ’ αυτά τοποθετώ και τη δημιουργία μητροπολιτικής στο Σέιχ- Σου και τον ποδηλατόδρομο – πεζόδρομο κατά μήκος της εξωτερικής περιφερειακής τάφρου, όπως και ορισμένα μικρά εκ πρώτης όψεως έργα, σημαντικά όμως για την καθημερινότητα στην πόλη. Τέτοια είναι η δεύτερη οδική σύνδεση από το δρόμο προς Έδεσσα της ΒΙ.ΠΕ.Θ και η ανακατασκευή του κόμβου προς Θέρμη, η ολοκλήρωση του αθλητικού κέντρου Ευόσμου και η δημιουργία σχολικών μονάδων κυρίως στα δυτικά, η διάνοιξη της οδού Πόντου στην Καλαμαριά, η ανάπλαση με ευρωπαϊκά κονδύλια ολόκληρων περιοχών κυρίως στο κέντρο, η διαπλάτυνση της οδού Λαγκαδά, η αναμόρφωση της οδού Μοναστηρίου και η κατασκευή του Καλλιτεχνικού Σχολείου στο Δήμο Αμπελοκήπων- Μενεμένης.
Τα τελευταία δύο χρόνια γίνονται σημαντικά βήματα για τις υποδομές της πόλης. Δεν αρκούν. Χρειάζονται περισσότερα και με ταχύτερο βηματισμό. Μόνο έτσι σε λίγα χρόνια θα ζούμε σε μια όμορφη πόλη με χαμηλό επίπεδο ανεργίας και με ευχαριστημένους σε σημαντικό βαθμό τους περισσότερους πολίτες-κατοίκους.
