Με μέθοδο, επιμονή και υπομονή, ιδιότητες που δεν διαθέτει στις υπόλοιπες δραστηριότητές του, το Υπουργείο Υποδομών απαξιώνει τις εποπτευόμενές του δημόσιες εταιρίες με απώτερο σκοπό να τις κλείσει.

Χωρίς να το δηλώνει, μετατάσσει προσωπικό, αποκτά ακίνητα και, κυρίως, αναλαμβάνει δράσεις οι οποίες τις ανήκουν.

Ουσιαστικά, βέβαια, αποδέχεται ότι δεν διαθέτει στελεχιακό δυναμικό να τις διοικήσει, ενώ ταυτόχρονα ικανοποιεί την κεντρική γραφειοκρατία του υπουργείου, στην οποία πλέον με καρατομήσεις κρατικών στελεχών έχει φροντίσει να προωθήσει, αναξιοκρατικά, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Για να γίνω συγκεκριμένος αναφέρομαι στις εταιρίες ΕΓΝΑΤΙΑ Α.Ε. και ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ Α.Ε.

Στην πρώτη, ήδη έχει αποσταλεί εγκύκλιος για μετατάξεις, ενώ εδώ και τέσσερα χρόνια δεν της έχει δοθεί ευκαιρία για δημοπράτηση ούτε έργων που αποτελούν υπόλοιπα άλλων έργων (π.χ. τμήμα του Κασσάνδρα-Ποτίδαια και το Θέρμη-Πολύγυρος).

Κλείνοντας την Εγνατία, χάνεται η σημαντικότατη τεχνογνωσία της, όχι μόνο στον τομέα των έργων, αλλά και των διοδίων και του κατασκευαστικού τομέα στο εξωτερικό.

Από τη δεύτερη έχει μεταφέρει στο υπουργείο το ΣΔΙΤ κατασκευής σχολείων για την Κεντρική Μακεδονία, ενώ ακόμη και η ιδιοκτησία της Στοάς του Αγίου Μηνά μεταβιβάζεται στο υπουργείο, ώστε να προχωρήσει η τυχόν αξιοποίηση της.

Στη συγκεκριμένη εταιρία, φυσικά, φρόντισε να επαναπροσλάβει 200 απολυμένους και στη συνέχεια να τους μετατάξει.

Οι δύο εταιρίες δημιουργήθηκαν για να υλοποιήσουν έργα με την ευελιξία την οποία δεν έχουν τα υπουργεία, με την προϋπόθεση, όμως, ότι οι διοικήσεις τους θα έχουν ικανότητα παραγωγής έργου.

Ομολογία λοιπόν αποτυχίας ή ο κρατικός συγκεντρωτισμός στην πλήρη του εφαρμογή;

Πιστεύω ότι η απάντηση αποτελεί συνδυασμό των δυο και τα ψελλίσματα περί αφανών διαδικασιών στις κρατικές εταιρίες αποτελούν απλές δικαιολογίες.

Τέλος, να θυμίσω ότι όλα τα παραπάνω παραδείγματα έχουν σχέση με τη Θεσσαλονίκη.

Πώς λέμε κυβέρνηση της αποκέντρωσης;

Το αντίθετο.