Ακούμε συχνά από το βήμα της Βουλής τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να απευθύνουν προς την πλευρά της ΝΔ την «κατηγορία» ότι αποτελείται από μια ομάδα μεγαλοαστικών στελεχών με τις ίδιες κοινωνικές εμπειρίες, τους ίδιους χώρους εκπαίδευσης και τον ίδιο τρόπο ζωής.
Αυτό το παραμυθάκι καλό είναι να τελειώσει.
Γνωρίζω ότι σήμερα στα έδρανα της συμπολίτευσης κάθονται «παιδιά» λαϊκών οικογενειών από όλη την Ελλάδα που κατάφεραν δίνοντας σκληρούς αγώνες μέσα στη ζωή να ανέβουν στην κοινωνική ιεραρχία.
Χάριν σ’ αυτούς, η ΝΔ αποτελεί τη διαχρονικά μεγάλη λαϊκή παράταξη με την τεράστια προσφορά στον τόπο, εκφράζοντας παράλληλα και την λεγόμενη κανονικότητα.
Από την άλλη πλευρά και κυρίως από την αξιωματική αντιπολίτευση, προσέχοντας τις λέξεις, θα έλεγα ότι κάθε άλλο παρά η κανονικότητα εκφράζεται. Πρόκειται για την συνισταμένη κινημάτων με μικρό κοινωνικό και πολιτικό αποτύπωμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μάλιστα χάσει και τους οικολόγους, οι οποίοι έχουν δηλώσει την αυτόνομη κάθοδο στις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές και αν γίνουν.
Οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι το νομοσχέδιο για την Ανώτατη Παιδεία που συμπεριλαμβάνει την νομοθέτηση σώματος προστασίας και την ελεγχόμενη πρόσβαση στα πανεπιστήμια έχει κοινωνική αποδοχή 60% με τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ στο 40%.Τι δηλώνουν τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης;
Προφανώς ότι οι λαϊκές οικογένειες, όπως τις αποκαλεί η αντιπολίτευση, ενδιαφέρονται για πανεπιστήμια με συνθήκες ασφάλειας ώστε να μπορέσουν να είναι χώροι ακαδημαϊκής ελευθερίας και χώροι σύνδεσης της επιστημονικής διδασκαλίας και έρευνας με την αγορά εργασίας. Σήμερα δεν επιτελούν ή επιτελούν λιγότερο απ’ όσο πρέπει τον συγκεκριμένο ρόλο. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα και χιλιοειπωμένα με τους προπηλακισμούς καθηγητών και με τη διακοπή εκδηλώσεων να είναι ένα όχι σπάνιο φαινόμενο.
Ταυτόχρονα στα μεγάλα campus υπάρχουν και άλλες δραστηριότητες. Στο ΑΠΘ, παραδείγματος χάριν, εκτός από τη βιβλιοθήκη, υπάρχει το μεγάλο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ και το Εβραϊκό Μνημείο στα παλαιά νεκροταφεία. Πως θα προστατευθούν; Οι πρυτάνεις δεχόμενοι την καθημερινή ψυχολογική πίεση από τις ομάδες της πανεπιστημιακής «ανομίας» απέδειξαν ότι δεν μπορούν να το κάνουν.
Ούτε έχει νόημα με το σύστημα της μη ύπαρξης βάσης εισαγωγής στα ΑΕΙ να δημιουργούμε ένα επιστημονικό προλεταριάτο. Με το νέο σύστημα, περισσότεροι φοιτητές θα εισάγονται στις σχολές της επιλογής τους και μάλιστα κοντά στον τόπο κατοικίας τους. Επίσης τους δίνεται και μια επιπλέον ευκαιρία επιλογής συμπληρώνοντας για δεύτερη φορά ένα μηχανογραφικό.
Αντί λοιπόν να δημιουργούμε στρατό ανέργων επιστημόνων προωθούμε και την τεχνική εκπαίδευση. Υπάρχουν τομείς της ελληνικής παραγωγής και οικονομίας που διψούν για καλοπληρωμένους ειδικευμένους τεχνικούς. Δίνουμε λοιπόν με το νομοσχέδιο και αυτήν την διέξοδο σε πολλούς νέους ανθρώπους.
Η κυβέρνηση θα μπορούσε να φέρει νωρίτερα τις ρυθμίσεις που αναλύουμε σήμερα. Άργησε όχι μόνο για κοινωνικούς, αλλά και για πολιτικούς λόγους διότι πρόκειται για μια παρέμβαση-τομή που αναδεικνύει μεγαλοπρεπώς τις πολύ μεγάλες διαφορές μας με την αξιωματική αντιπολίτευση κατά πρώτο λόγο, αλλά και με όλη την αντιπολίτευση.
Δεν μπορεί να υπάρξει συναίνεση. Ούτε στη παιδεία.
Εμείς είμαστε στην ανατολή και ο ΣΥΡΙΖΑ στην δύση και αντίστροφα. Η συναίνεση δεν εκβιάζεται ούτε έρχεται με παρακάλια. Διαφωνώ και με όσους από τον δικό μου πολιτικό χώρο την επιζητούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα βρίσκεται σε κατάσταση πολιτικής γύμνιας. Αδυνατεί να ασκήσει πραγματική αντιπολίτευση. Τις τελευταίες μέρες ασχολήθηκε με ένα μαϊμού ταξίδι στην Αίγυπτο, ένα γεύμα στην Ικαρία, τις συνθήκες κράτησης στη φυλακή του Κουφοντίνα και προχθές αποδέχθηκε το ρίσκο των διαδηλώσεων εν μέσω της πανδημίας.
Σήμερα με το νομοσχέδιο για την ανώτατη παιδεία κάνει πραγματική αντιπολίτευση. Ακραία ίσως, αλλά αντιπολίτευση. Έχει ανακαλύψει ένα Οργουελικό περιβάλλον, επαναφορά της χούντας, πάλι εξυπηρέτηση συμφερόντων και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις. Την επιζητούμενη επαναφορά της κανονικότητας στα ΑΕΙ δεν τη βλέπει σε σημείο να αναρωτιέμαι αν οι βουλευτές του πιστεύουν πραγματικά όλα τα παραπάνω. Καταλήγω ότι ναι, τα πιστεύουν, όχι όμως ο πρόεδρός τους. Ο πρόεδρός τους δεν κάνει πολιτική αρχών. Πλήγματα στην κυβέρνηση επιζητεί να επιφέρει με έναν τρόπο που τον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο τελευταίο πράσινο μίλι για να δανεισθώ και τον τίτλο του ομώνυμου βιβλίου και της ταινίας. Ολοταχώς πηγαίνουν προς το 3%. Η πανδημία ανέκοψε αυτήν την πορεία.
Τελειώνοντας προτείνω να σκεφθούν τα κόμματα το ενιαίο ψηφοδέλτιο στις φοιτητικές εκλογές, ενώ η διαδικασία αναγνώρισης των πτυχίων των πανεπιστημίων και των κολλεγίων του εξωτερικού πρέπει να γίνεται από το υπουργείο παιδείας με ουσιαστικό και όχι τυπικό τρόπο.