Δεν συνηθίζω να ομιλώ από το βήμα της Βουλής εκτός θέματος.

Επειδή, όμως, δεν είχα χτες τη δυνατότητα να μιλήσω για τα Τέμπη, θα το κάνω σήμερα, έχοντας μια αιρετική θα έλεγα άποψη όσον αφορά το άρθρο 86 του Συντάγματος.

Δεν θα μπω στην ουσία ούτε στη σύμβαση 717 ούτε σε τεχνικά θέματα.

Ούτε αφορά την υπόθεση των Τεμπών, η οποία κοινοβουλευτικά και δικαστικά πήρε το δρόμο της

Θέλω να αναφέρω ότι έχω διαβάσει Βιλχεμ Ραιχ, αυτόν τον γκουρού του αναρχισμού, κυρίως, το βιβλίο του «Άκου Ανθρωπάκο» και ότι αναφέρει για τον μέσο άνθρωπο, όπως επίσης και τον Μαξ Βέμπερ, έναν γκουρού της αστικής δημοκρατίας, κυρίως το βιβλίο του «Η πολιτική ως επάγγελμα» και ότι αναφέρει για τον κοινό νου.

Δύο διαφορετικά βιβλία με οδηγούν να διαφωνήσω με όλους όσους επιθυμούν, και δεν είναι λίγοι, την αλλαγή του άρθρου 86 περί ποινικής δίωξης υπουργών.

Λέω, λοιπόν, όχι στην ποινική δίωξη υπουργών για αμέλεια ή παράλειψη αν δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις για δόλο, δωροδοκία, κλπ.

Προτείνω, δηλαδή, χωρίς να είμαι νομικός να βρεθεί θεσμικός τρόπος ώστε ένας υπουργός να χάνει τη λεγόμενη «υπουργική ασυλία» μόνο αν υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις για δόλο. Να μην είναι, δηλαδή, δυνατόν να την χάνει για αμέλεια η παράλειψη σε θέματα που αφορούν στην εκτέλεση των καθηκόντων του.

Να εξηγήσω την άποψή μου δίνοντας ένα παράδειγμα. Ας σκεφτούμε, λοιπόν, έναν υπουργό υποδομών που δέχεται από υπηρεσιακούς παράγοντες επιστολή, με την οποία τον προειδοποιούν για τη λάθος κλίση σε μια σημαντική στροφή ενός μεγάλου οδικού άξονα.

Παρ’ όλα αυτά λόγω λάθους του υπουργού στην προτεραιοποίηση των ζητημάτων η αδυναμία του να λύσει γραφειοκρατικά προβλήματα, δεν εκτελείται το απαιτούμενο έργο. Αργότερα αν ένας μεθυσμένος οδηγός λεωφορείου προκαλέσει εκεί ένα πολύνεκρο ατύχημα θα οδηγήσουμε στα δικαστήρια τον υπουργό;

Αν κινηθούμε έτσι θα κινδυνεύουμε στο τέλος να διώκουμε ποινικά υπουργούς ακόμη και για τρύπες στην άσφαλτο.

Απευθύνομαι στην συμπολίτευση, αλλά και στην αντιπολίτευση.

Ίσως κάποιοι από εσάς στο μέλλον να βρεθείτε σε κυβερνητική θέση και να μην προτεραιοποιήσετε δράσεις ή να μην μπορέσετε να λύσετε γραφειοκρατικά προβλήματα και να βρεθείτε σε αντίστοιχη με τον πρώην υπουργό πολύ δύσκολη θέση.

Να θυμάστε πάντα αυτό που έγινε με τον νόμο σας και με την απαγόρευση σε πολιτικά πρόσωπα να έχουν εταιρείες στην αλλοδαπή, αντί όπως σωστά θα έπρεπε να απαγορεύονται οι offshore.

Το κάνατε για την οικογένεια Μητσοτάκη και στην παγίδα έπεσε ο σημερινός σας πρόεδρος.

Μην το επιδιώκετε σήμερα, άσχετα αν το ζητούν πάρα πολλοί πολίτες.

Προφανώς δεν αναφέρομαι στους συγγενείς των θυμάτων. Έχουν το δικαίωμα να ζητούν ότι οι ίδιοι εννοούν δικαιοσύνη με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο και σε κάθε επίπεδο.

Φυσικά, σε ποινικές ευθύνες αναφέρομαι, όχι σε πολιτικές.

Τώρα για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο βλέπω κλίμα συναίνεσης με αιτήματα διευκρινήσεων για την σύμβαση.

Προφανώς και θα προχωρήσουμε στην αναγκαία αγορά.

Να θυμάστε πάντως που ήταν η πολιτική προστασία το 19 και που είναι σήμερα.

Από ένα γραφείο στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, το οποίο ουσιαστικά γνώριζε μόνο πως να μοιράζει σκηνές στους σεισμόπληκτους, σήμερα είναι ένα υπουργείο με πλαίσιο λειτουργίας, προσωπικό, συμφωνία με τις Ένοπλες Δυνάμεις και βέβαια με το πρόγραμμα Αιγές ύψους 2 δις στη διάθεσή του.

Το στηρίζω φυσικά.