Είναι γνωστό ότι η ελληνική πολιτεία, διαχρονικά, δεν διαθέτει ένα οργανωμένο σχέδιο πρόληψης και αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών, ενώ στον τομέα της αποκατάστασης διαθέτει ορισμένες λειτουργίες χωρίς, όμως, την παραμικρή συνεκτική δομή μεταξύ τους.

Αναφέρομαι, βέβαια, τόσο στο κράτος όσο και στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας του Υπουργείου Εσωτερικών και  οι συνεργαζόμενες μαζί της αντίστοιχες υπηρεσίες των Περιφερειών έχουν οργάνωση που τις επιτρέπει να μοιράζουν  σκηνές, τρόφιμα και φάρμακα και στην καλύτερη περίπτωση να κινητοποιούν μηχανήματα έργων για καθαρισμούς και διανοίξεις οδών.

Η εμπειρία μου από τους σεισμούς της  Κεφαλλονιάς το 2014 είναι χαρακτηριστική. Χωρίς πρωτόκολλα ενεργειών, χωρίς αρχικό συντονισμό όχι μόνο μεταξύ κράτους, Περιφέρειας και Δήμου, αλλά και μεταξύ των κρατικών υπηρεσιών, οι πρώτες 48 ώρες αναλώθηκαν σε άκαρπες συσκέψεις                «επί χάρτου» με συμμετοχή δεκάδων ατόμων.

Χρειάσθηκε ο ορισμός ενός υπεύθυνου για τον συντονισμό και ενός υπεύθυνου για την ενημέρωση των ΜΜΕ ώστε να αρχίσει να λειτουργεί το σύστημα.

Εδώ, λοιπόν, υστερούν οι κυβερνώντες . Δεν έχουν καμία διοικητική εμπειρία και αντιμετωπίζουν τα προβλήματα επικοινωνιακά (τηλεοπτικό σόου σύσκεψης υπό τον πρωθυπουργό, προσπάθεια ΕΡΤ να υποβαθμίσει σε πρώτο στάδιο το πρόβλημα, συνεχείς αναφορές στην κλιματική αλλαγή και στην άναρχη δόμηση).

Είναι προφανές πως όταν δεν υπάρχει η αυτοματοποιημένη οργάνωση, είναι καταλυτικής σημασίας η επάρκεια των επικεφαλής και όσων άλλων έχουν ευθύνη. Πέρα, λοιπόν, από τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν στην Αττική και την οικονομική δυσπραγία της χώρας, απόλυτα, πιστεύω ότι στον τελικό τραγικό απολογισμό έπαιζαν ρόλο και :

• Οι μεταθέσεις και καρατομήσεις με κομματικά κριτήρια στελεχών της πυροσβεστικής
• Η έλλειψη συντηρημένων, ακόμη και με τους πενιχρούς διαθέσιμους πόρους, εναέριων μέσων κατάσβεσης και
• Η απουσία ενός ικανού κυβερνητικού στελέχους, το οποίο μαζί με την εξαφανισμένη περιφερειάρχη Αττικής θα είχαν άμεσα και επιτόπου την ευθύνη της αντιμετώπισης.

Ακόμη και σήμερα που αρχίζει η διαδικασία για την ενίσχυση των πληγέντων αναρωτιέμαι ποιο κυβερνητικό στέλεχος θα συντονίσει τις, δυστυχώς, δεκάδες υπηρεσίες οι οποίες θα εμπλακούν. Διότι είναι άλλο θέμα να κάνεις κριτική καθισμένος πίσω από μια συνδικαλιστική καρέκλα ή φορώντας τον μανδύα ενός μέλους μιας ΜΚΟ ή κινηματικής οργάνωσης  και άλλο να καλείσαι να παράξεις έργο κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

Τέλος , επιμένω ότι με πόρους από τα Ευρωπαϊκά  Προγράμματα μπορούμε να δημιουργήσουμε ηλεκτρονικά πρωτόκολλα πρόληψης και αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών και να ενοποιήσουμε τις διαδικασίες  ενίσχυσης των πληγέντων και αποκατάστασης του περιβάλλοντος.

Οι πλημμύρες στη Μάνδρα και οι προχθεσινές φωτιές ας σημάνουν επιτέλους συναγερμό και συστράτευση δυνάμεων προς την κατεύθυνση αυτή.