Ο χαιρετισμός μου:

«Πρέπει να ευχαριστήσω παρά πολύ, την Μαρία Ζαΐμη Προύσαλη και τον Νίκο, γιατί οι δυο τους με έφεραν πάρα πολύ κοντά, εδώ και 10 χρόνια στα παιδιά με νοητική στέρηση. Είναι αλήθεια ότι δεν είχα εικόνα, ούτε από τα προβλήματα, ούτε από το βάθος της δουλειάς που γίνεται και θέλει πολύ δουλειά ακόμη. Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια, η κυβέρνηση ναι, έχει σε προτεραιότητα τα θέματα που αφορούν στο αναπηρικό κίνημα αλλά απαιτείται πάρα πολύ δουλειά ακόμη και σε θέματα που είναι εξαιρετικά απλά.

Οι βουλευτές κάνουμε συνέχεια παρεμβάσεις, προσπαθούμε να είμαστε ο πραγματικός ιμάντας ανάμεσα στα προβλήματα της κοινωνίας και συγκεκριμένα του αναπηρικού κινήματος και της κυβέρνησης και αντίθετα. Σε μια τέτοια κατεύθυνση νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι, απλώς τα προβλήματα καλό είναι να έρχονται όσο το δυνατόν περισσότερο ώριμα και ξεκάθαρα.

Είναι πολύ σημαντικό για έναν βουλευτή να έχει τα αιτήματα έτοιμα. Ώριμα, να τα προωθήσει, να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, να πάει τους υπεύθυνους, τους ανθρώπους που ηγούνται αυτής της προσπάθειας από υπουργείο, σε υπουργείο. Δεν είναι πάντα σίγουρο ότι οι πόρτες των υπουργείων είναι ανοιχτές. Πολλές φορές πρέπει να τις κλωτσήσεις για να μπεις.»