Τους τελευταίους μήνες τόσο μέσα στη Βουλή, όσο και στις τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις συναντούμε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως βουλευτές, σε έξαλλη κατάσταση. Προφανώς, δε συμπεριφέρονται όλοι με τον ίδιο τρόπο, αλλά οι λίγες εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Πολλές φορές, μάλιστα, οι προσωπικοί χαρακτηρισμοί, οι ύβρεις με καλυμμένο ή με απροκάλυπτο τρόπο είναι σε ημερήσια διάταξη. Δεν υπάρχει επίσης κυβερνητικό νομοσχέδιο, το οποίο κατ’ αυτούς να μην υποκρύπτει εξυπηρέτηση συμφερόντων, αντιλαϊκές συνωμοσίες και κατάλυση των δημοκρατικών ελευθεριών.

Δε χρειάζεται, βέβαια, να υπενθυμίσω τις διάφορες εκφράσεις με τις οποίες επιχειρούν να “σκυλεύσουν” επάνω στους νεκρούς της πανδημίας, ούτε τα τηλεοπτικά παραληρήματα με φράσεις περί κυβερνητικών πολιτικών “σαν τα μούτρα των βουλευτών της ΝΔ», τη στοχοποίηση δημοσιογράφων και γενικά την αδυναμία να ακούσουν και να ανταλλάξουν επιχειρήματα, με τελική καταφυγή σε μονολόγους αλά Κάστρο.

Γενικά, όμως, έχουν νευρική παρουσία και εκφορά λόγου ακόμη και στη Βουλή. Εκφράζονται και νοιώθεις ότι έχουν απωλέσει κάθε δυνατότητα να δουν ψύχραιμα τα θέματα και τις καταστάσεις.

Αναρωτήθηκα, λοιπόν, γιατί βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση και κατέληξα ότι η συμπεριφορά τους προέρχεται από τη γνώση πως πλέον δεν απευθύνονται στην κοινωνία, αλλά στο στενό κομματικό τους πυρήνα.
Έτσι γίνεται πάντα όταν ένα κόμμα εισέρχεται σε φάση συρρίκνωσης. Όσοι απομένουν ως δυνητικοί ψηφοφόροι είναι “σκληροί” πολιτικά. Η εκλογή λοιπόν των βουλευτών δεν εξαρτάται πλέον από τους μετακινούμενους ψηφοφόρους, αλλά απ’ όσους ακολουθούν τον ΣΥΡΙΖΑ εδώ και πολλά χρόνια. Έτσι ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιός θα κατακτήσει το συγκεκριμένο κοινό, αδιαφορώντας για τη υπόλοιπη κοινωνία. Το πρόβλημά τους δεν είναι η συμπολίτευση. Μάχη προσωπικής πολιτικής επιβίωσης δίνουν. Φυσικά, η κατάσταση αυτή ανατροφοδοτεί τη συρρίκνωση γιατί διώχνει και τους τελευταίους από τους προσωρινούς ψηφοφόρους, οι οποίοι μετέβαλαν ένα μικρό κόμμα σε κόμμα εξουσίας.

Γι’ αυτό εμείς στη ΝΔ, απευθυνόμενοι στο σύνολο της κοινωνίας οφείλουμε στην αντιπαράθεση να είμαστε σκληροί, αλλά με επιχειρήματα, κοσμιότητα στην εκφορά του λόγου και έχοντας στο μυαλό ότι οι πολίτες μετά από δέκα χρόνια μνημονίων και με το ΣΥΡΙΖΑ να έχει κυβερνητικό παρελθόν είναι πλέον πολύ «υποψιασμένοι».