Ομιλία στην ημερίδα «Φανάρια με ταυτότητα…για να μην οδηγούμε στα τυφλά» του Δήμου Καλαμαριάς

 2 Νοεμβρίου 2014

Για τα έξυπνα φανάρια θα σας μιλήσει μετά από εμένα ο Σταύρος ο Κωνσταντινίδης.

Άλλωστε δική του είναι η ιδέα.

Προσωπικά επέλεξα σήμερα να μιλήσω πολιτικά με αφορμή το video που είδαμε πριν λίγο.

Και να εξηγήσω τις δύο πλευρές ενός διπόλου.

Αυτού που εκφράζεται από το «δεν θα γίνει του κ.Θεοφράστου και το «θα γίνει το δικό μου»

Πώς φτάσαμε όμως στο «δεν θα γίνει ή στο αποκλείεται να γίνει»; . Ποια είναι η δική μας συμμετοχή; Είμαστε αθώοι;

Κατηγορηματικά  λοιπόν απαντώ όχι.

Και η απάντηση έχει πολλά επίπεδα. Στο πρώτο βρίσκεται η ανάγκη να βελτιωθεί το προσωπικό και βιοτικό μας επίπεδο. Αυτό το επίπεδο είναι και το κύριο.

Απολύτως κατανοητή η προτεραιότητα που δίνουμε.

Πιστεύω όμως ότι την ίδια σημασία πρέπει να δίνουμε και στην ανάγκη να βελτιωθεί η κατάσταση σε όλη την κοινωνία

ΙΔΙΩΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.

Ας το αντιληφθούμε.

Στην απαξίωση λοιπόν της πολιτικής η οποία εκφράζεται με το «δεν θα γίνει» έχουμε και εμείς συμμετοχή με τις επιλογές μας.

Επιλογές οι οποίες αφορούν και στην γενικότερη πολιτική αλλά και στα πρόσωπα.

Για την γενικότερη πολιτική οι σειρήνες του λαικισμού που μας παρέσυραν έχουν κύρια ευθύνη.

Εμείς όμως που παρασυρθήκαμε δεν έχουμε καμία;

Πόσες φορές επιλέξαμε κόμματα ή παρατάξεις που χάιδεψαν τα αυτιά μας; Αυτούς που έταξαν για να έρθουν στην εξουσία και μετά ξέχασαν σε μια νύχτα τις υποσχέσεις τους . Ακόμη λοιπόν και σήμερα μετά από μία πορεία της Κυβέρνησης η οποία έστριψε ακριβώς στο παρά ένα το καράβι της χώρας  από τα βράχια της χρεωκοπίας, έφερε τη σταθεροποίηση και μας οδηγεί σε μία άλλη πορεία ,κάποιοι ταλαντευόμαστε.

Αφήνουμε να παρασυρθούμε από τις σειρήνες του λαικισμού.

Και πολύ αλλά κινδυνεύουμε να ενισχύσουμε το «δεν θα γίνει», γοητευόμενοι από ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.

Βέβαια κάτι ανάλογο γίνεται και στις επιλογές προσώπων.

Αντί η αποτελεσματικότητα και το ήθος να είναι κύρια κριτήρια επιλογής συνηθίζουμε να επιλέγουμε με κριτήρια επικοινωνίας και προσωπικής σχέσης.

Δεν μας ενδιαφέρει αν ο πολιτικός με τη δράση του συμβάλλει στη βελτίωση του μέσου βιοτικού επιπέδου ,αλλά αν μας γνωρίζει με το μικρό μας όνομα ή μας κτυπά φιλικά στην πλάτη.

Για αποτέλεσμα φυσικά ούτε λόγος.

Έτσι και κάποιοι από εμάς έχουν ευθύνη για το «αποκλείεται να γίνει» του κ.Θεοφράστου.

Ήρθε όμως η ώρα να αλλάξουμε!

Η προηγούμενη προσέγγιση των πραγμάτων έφερε τη χώρα σ’αυτό το σημείο και το βιοτικό μας επίπεδο πολύ χαμηλότερα,

Πρέπει να μάθουμε να μην ακούμε όσους μας χαιδεύουν τα αυτιά.

Αυτοί που μας κοροιδεύουν τάζοντας λαγούς με πετραχήλια και «δουλεύοντας μας ψιλό γαζί»

Η χώρα χρειάζεται πράξεις, αποτέλεσμα.

Μπορούμε και πρέπει να συνεχίσουμε την πορεία.

Έρχονται ήρεμα νερά.

Όπως δεν μπορούσαμε να φαντασθούμε πριν από λίγα χρόνια που θα μας οδηγούσαν οι σειρήνες του λαϊκισμού, έτσι και σήμερα, δεν μπορούμε να φαντασθούμε πόσο καλύτερα θα είμαστε σε λίγα χρόνια.

Ναι γνωρίζω καλά από κοντά την ανεργία που μαστίζει ιδιαίτερα τους νέους, την υπέρμετρη και άδικη φορολόγηση στην οποία έχουν υποβληθεί οι περισσότεροι Έλληνες.

Σιγά-σιγά όμως αυτά τα αφήνουμε πίσω.

Η πορεία πρέπει να συνεχισθεί με πράξεις .Όχι με λόγια.

Τα ίδια βέβαια θέματα αφορούν και στη Θεσσαλονίκη, στην πόλη όπου τα δύο τελευταία χρόνια με ΠΡΑΞΕΙΣ διαψεύδαμε τον κ.Θεοφράστου.

Από το ΜΕΤΡΟ προς την Καλαμαριά που εκτελείται και τα αντιπλημμυρικά εδώ δίπλα μας έως την κατασκευή δεκάδων σχολικών αιθουσών στη Δυτική Θεσσαλονίκη.

Από τους κόμβους της Δυτικής Περιφερειακής και την υπογειοποίηση της σιδηροδρομικής διάβασης στη Μενεμένη, έως τους δρόμους προς τη Χαλκιδική.

Από τη συνέχιση των έργων στο αεροδρόμιο Μακεδονία έως τους κάθετους άξονες της Εγνατίας προς τον Προμαχώνα, από Κομοτηνή προς Βουλγαρία και από Φλώρινα προς Σκόπια.

Δίπλα σ’αυτά τα μεγάλα έργα, υπάρχουν δεκάδες μικρότερες παρεμβάσεις που πιστοποιούν ότι «ναι γίνεται» .

Από τις μελέτες για την ανάπλαση της πλατείας Διοικητηρίου , τη θαλάσσια συγκοινωνία, από τις αίθουσες για την προσωρινή στέγαση του 5ου Λυκείου έως τις αναβαθμίσεις σε δημοτικά σχολεία, την έναρξη της αξιοποίησης της Στοάς του Αγίου Μηνά και την σύμβαση για τα νέα χειρουργεία του ΑΧΕΠΑ.

Το «γίνεται» είναι λοιπόν παρών.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το «ναι γίνεται» δεν αφορά και σε δίκαια συλλογικά αιτήματα.

Έχει έκφραση στη στήριξη δεκάδων συλλόγων και μη κυβερνητικών οργανώσεων.

Μια στήριξη που παίρνει σάρκα και οστά κινητοποιώντας δυνάμεις όχι μόνο του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα.

Έτσι είναι λοιπόν κ.Θεοφράστου για την Ελλάδα, για τη Θεσσαλονίκη και για καθένα από εμάς προσωπικά μπορεί να κυριαρχήσει το «ΝΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ».

Από εμάς εξαρτάται.

Κυρίως όμως, από τους πολιτικούς.

Με υπομονή,επιμονή πολύ δουλειά , και συνέπεια λόγων και έργων.

Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν! Αυτό που ο καθένας επιθυμεί για τον ίδιο και τα παιδιά του θα έρθει και μέσα από την προσπάθεια για το «κοινό καλό»!

Τέλος προσωπικά υπόσχομαι να συνεχίσω την ίδια πορεία, στην ίδια κατεύθυνση

Να ενώνω δυνάμεις, να συνεργάζομαι ,να αντιπαρατίθεμαι όταν χρειάζεται .

Δυο φράσεις έχω και θα έχω στο μυαλό μου.

Αλήθεια στα λόγια.

Αποτέλεσμα στις πράξεις.