Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη βρίσκεται εδώ και ένα χρόνο αντιμέτωπη με τον κορωνοϊό και την επακόλουθη μαζί του υγειονομική και οικονομική κρίση. Με τα διεθνή δεδομένα και κυρίως με τους δείκτες που παρακολουθούν την πανδημία, ανά κράτος, παίρνει καλό έως πολύ καλό βαθμό. 

Λάθη έγιναν ή γίνονται; 

Προφανώς, κρίνοντας όμως εκ των υστέρων. Ο ιός αλλάζει συνεχώς τρόπους επίθεσης, για να δανεισθώ έναν αθλητικό όρο, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δύσκολη η κυβερνητική προσαρμογή σε ανάλογα αμυντικά συστήματα. 

Οι πολίτες, όπως φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις αναγνωρίζουν αυτή τη δυσκολία, αλλά πλέον είναι εξαιρετικά κουρασμένοι και έτοιμοι να χρεώσουν σε μια ικανή κυβέρνηση τη μεγάλη πίεση που υφίστανται. 

Γι’αυτό αντέδρασαν οι γιατροί του ιδιωτικού τομέα και οι φαρμακοποιοί, ορισμένες φορές σε υψηλούς τόνους και με λανθασμένο τρόπο, όταν κλήθηκαν τελευταία στιγμή να βάλουν πλάτη. Η διαχείριση είναι δύσκολη πλέον ακόμη και για απλούστερα ζητήματα.

Έρχομαι τώρα στην αξιωματική αντιπολίτευση που είναι η χαρά της κυβέρνησης. Από τον προηγούμενο Μάιο και μετά, αναμασά την ίδια ακριβώς κριτική, με την κυβέρνηση να ανταπαντά επαρκώς. Αιχμή της κριτικής της, είναι η ανάγκη επιτάξεων και η ενίσχυση του ΕΣΥ, ενώ για την οικονομία ουσιαστικά δεν έχει προτάσεις. 

Δε μπορεί όμως να ξεφύγει από το κακό της εαυτό. Άγεται και φέρεται από τις ακτιβιστικές δυνάμεις που περικλείει και αναγκάζεται να στηρίζει πολιτικές μη κανονικότητας. Στήριξε τις κινητοποιήσεις για τον Κουφοντίνα και την κατάληψη στο ΑΠΘ, μίλησε για μία 17 Νοέμβρη που δεν τρομοκράτησε και μίλησε για χούντα και για Άουσβιτς  με αφορμή τα επεισόδια στη Νέα Σμύρνη. Αντιμετώπισε με πολιτική λύσσα τις νομοθετικές ρυθμίσεις για το πανεπιστημιακό άσυλο και την κατάληψη από τις διαδηλώσεις, τμήματος του δρόμου ανάλογα του όγκου τους. Πρόσφατα επίσης προσπάθησε να απαξιώσει τους εορτασμούς για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821. Δεν χρειάζεται τέλος, να αναφέρω τη στήριξη της, εν μέσω πανδημίας, σε διάφορες διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις.

Χθες, μάλιστα, ήρθε και το εμφυλιοπολεμικό μένος από το βήμα της Βουλής του κυρίου Πολάκη και «το γλυκό έδεσε».

Στο ίδιο έργο θεατές είμαστε δηλαδή για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Πριν λίγα χρόνια ακούγαμε για «μετανάστες που λιάζονται» για «το παραμύθι της επανάστασης του 1821» και για την «μη γενοκτονία των Ποντίων».

 Αμέτρητα τα παραδείγματα.

Οι πολίτες ζητούν κανονικότητα και ηρεμία και επικροτούν κάθε κυβερνητική ενέργεια που κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Έτσι πρέπει να πορεύεται η κυβέρνηση. Να διαχειρίζεται με τον καλύτερο τρόπο στο μέτρο του δυνατού την πανδημία και να «ανοίγει» θέματα, στα οποία θα φαίνεται η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριλαμβανομένων και αναπτυξιακών ζητημάτων (Ελληνικό, Ελληνικός Χρυσός, Μετρό Θεσσαλονίκης)

Είναι ο καλύτερος τρόπος να πορεύεται χωρίς ουσιαστικά προβλήματα, αφήνοντας το ΣΥΡΙΖΑ να κάνει αντιπολίτευση οπισθοφυλακών.