Αυτό που συνέβη με τις υποκαταστάσεις των εταιρειών Καλογρίτσα από τον Άκτωρα στις εργολαβίες κατασκευής του οδικού άξονα Πάτρα-Πύργος, είναι σε μικρογραφία ότι έχει γίνει σε όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία χρόνια από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Πρόκειται για ένα απολύτως ώριμο ,από τα τέλη του 2014, έργο που μπορούσε να δημοπρατηθεί ως ενιαίο από το 2015. Η κυβέρνηση δια του αρμόδιου υπουργού κ. Σπίρτζη προτάσσοντας την ανάγκη να πάρουν έργα, όχι μόνο οι πολύ μεγάλες εταιρείες, αλλά και οι μικρότερες, «έσπασε» το έργο σε περισσότερες εργολαβίες. Ο στόχος της ήταν διπλός. Αφενός ήθελε να δείξει ότι ευνοεί την μεσαία επιχειρηματικότητα έναντι της μεγάλης και κυρίως αφετέρου ήθελε να «μπάσει» στα έργα «δικές» της εταιρείες.

Το έργο καθυστέρησε και τώρα επανερχόμαστε εκεί που θα ήμασταν τρία χρόνια πριν. Ότι ακριβώς συνέβη με τον ένα η τον άλλο τρόπο με το Ελληνικό, το Χρυσό Χαλκιδικής, τα αεροδρόμια, το μετρό Θεσσαλονίκης και άλλες εμβληματικές περιπτώσεις. Καθυστερήσεις, χαμένοι πόροι και θέσεις εργασίας και χαμηλοί πλέον ρυθμοί ανάπτυξης σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Τα ίδια όμως σε πολύ μεγάλη μεγέθυνση έκαναν με την υπερήφανη διαπραγμάτευση που οδήγησε στα μνημόνια με τις περικοπές στις συντάξεις και την υπερφορολόγηση και τώρα προσπαθούμε ακόμα να βρεθούμε εκεί που ήμασταν το καλοκαίρι του 2014.

Τι άλλο μας επιφυλάσσουν όσο μένουν στην εξουσία κανείς δεν ξέρει. Πόσο ακόμη θα πληρώνουμε τις ιδεοληψίες και την ανικανότητας τους;

Η χώρα χρειάζεται άμεσα να βάλει τέλος σε όλα αυτά.